/p. 265/ vim ad crescendum, sed etiam plerumque adimit,
absumit enim materiae non parum per resolutionem.
Praeterea regionis calore assiduo
membra durescunt, dura autem sunt ineptiora
ad quantitatis terminos promovendos. Quod
si quae sunt dura dilatentur et rarefiant, multo
egent commeatu ad substituendum. In calido
autem coelo non potest tantum humoris
superesse.
DIALOGUS XLIII.
De humanae vitae longitudine.
Alex –
Postquam satis disputatum est de
hominis incremento, videamus
nunc, quaeso, de vitae illius longitudine.
Et primo: cur dentium raritas,
ut plurimum vitae denotat
brevitatem, quemadmodum tradit Aristoteles
et Hippocrates?[7] I. C. – An quia, ait ille,
rari dentes aut materiae paucitatem aut imbecillitatem
prae se ferunt? An dicemus nos raros dentes
vitae potius declarare longitudinem; signum
enim est adeo dura esse mandibularum ossa, ut
et aperiri non facile queant et subeunti materiae
cedere nolint. Profecto annos sex et septuaginta
vixit Augustus, qui tamen raros habuit
Indice
|
Pagine introduttive |
|
LIBER PRIMUS De Coelo et Aere |
|
LIBER SECUNDUS De Aqua et Terra |
|
LIBER TERTIUS De Animalium Generatione et Affectibus quibusdam |
|
LIBER QUARTUS SUBTILISSIMUS De Religione Ethnicorum |